zarfı kapalı açık mektup

cambazız biz. elimizde sırıkla ipin üstünde durmak değil aslolan, dengede durmak. ağır basmayacak zihinde bir yan; bedende değil. işin sırrı bu. şeytana sökmez cambazlığımız, sen ona pabucunu ters giydirdiğini sanırsın, o senin pabucunu dama atar yalınayak kalırsın. senin dert bilip elinin tersiyle ittiklerini sağ tarafından getirir, ipe yan basar asılı kalırsın. bir aşırıdan kurtulup diğer aşırıdan aşırmak ipi kayganlaştırır. itidal ipten korur. fanatizm fantaziye dönüştürür doğru bildiğini, aşırırsan aşırıdan. seyirciler hep alkışlar. mizahın aslı kara olandır ve cambazın hali elinde sırığıyla tam bir kara mizahtır..

uçlar diyorum burçlar değil anla. karakter midir uçlarda oynamak, tercih mi. sağdan sağdan yaklaşıyor, bir sollasan anlayacaksın; cambazın, aklı dengede gerek, ayakları değil. 

cambazız biz kaygan ayağıyla. eskiyi teşbihle geçmiş onanmaz, ipin ucunu kaçırdın mı ipin üstünden değil altından görürsün dünyayı. alternatifi olmayacak şeylerden alternatif kültür devşirmek; aklını başına devşirmek bu olmamalı.. sev ama sevmenin fanatizmi tuzak, aslından uzak. aklının bir kenarı ağır basar, kalbinle birlikte sırık da elinden kayar. benden geçti, göreceğimi gördüm, ne kaldı gençler dedin miydi ihtimallerin sınırlılığına inandın gitti. ip kopar denge bozulur. 

hüznü bakidir bilenin, hafife alınmaz, tartmaya kalksan hüznü, cambazı ipten devirir. yüksek bir mantık abidesi ile kabarık bir geçmişin arasına gerdiğin ipten dünyaya bakılmaz. aşk ile bir kez daha: uçlarda oynama. olmadığın gibi oldurma; yalnızca "Doğru yolda ol, orta yolu tut"