ne bir damla yaş ne de bir ses, tını; alıp götürdüler demişlerdi herşeyi de inanmamıştı kimseye. yorgundu, yağmalardan, yağmurlardan...ellerine baktı. sonra gökyüzüne. bir daha ellerine sonra. dokunmak istedi hayata tam orda. uzandı, bir şey bulamadı...keşke demenin bir anlamı olsaydı demezdi. anlamsızlıktan başka bir yalan bulamamıştı bu hiçliğe...bulutlara kaldırdı başını tekrar. yeryüzünden sıkıldıkça göklere sığınırdı hep.
oradaydı, tam orada, işte tam durduğu yerdeydi. harabelerin içinde büyüyen otlar gibiydi orada herşey.
orada, biraz fazlaydı herşey ve hep biraz eksik...
düşüncelerden ağırlaşmış başıyla ve iki yanına sarkık kollarıyla öylece durdu orda...
 |
| injured |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder